انقلاب اسلامی؛ فرصت‌های همگرایی جهان اسلام و راهکارهای تقویت آن

همگرایی در سطح بین الملل ، فرآیندی در زمینه افزایش همکاری میان دولت‌ها ، گامی در راستای همگون سازی ارزشها و روند تدریجی انتقال اقتدار به نهادهای فوق ملی می باشد که در راستای رسیدن به اهداف و مصالح همگانی اهمیت و ضرورت دارد. با توجه به اینکه یکی از آموزه‌های انقلاب اسلامی ایجاد همگرایی اسلامی است ، مقاله حاضر در پی آن است که نشان دهد انقلاب اسلامی و آموزه های آن چه فرصتهایی را برای همگرایی جهان اسلام ایجاد نموده و برای تقویت همگرایی چه راهکارهایی وجود دارد؟ فرضیه این پژوهش با استفاده از نظریه کارکردگرایی نوین ، این گزاره است که انقلاب اسلامی با توجه به دارا بودن جاذبه‌های ایدئولوژیک و هویت‌بخشی همچون حمایت از ملل مستضعف ، حمایت از نهضتهای اسلامی و داشتن آموزه وحدت‌گرایی اسلامی و نیز با عنایت به تسری ارزش‌های اسلامی و انسانی به کشورهای تحت ستم و ملل مسلمان ، توانسته در مساله همگرایی جهان اسلام فرصت‌های زیادی ایجاد نماید و در این راستا اقدامات مهمی همچون تاسیس نهادهایی نظیر جامعه‌المصطفی العالمیه و مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی انجام داده که دارای دستاوردهای مثبتی می باشد؛ البته در سطح دولتها با موانع و محدودیت هایی مواجه بوده که با ارائه راهکارهایی نظیر دیپلماسی بین کشورهای اسلامی ، روشنگرى نسبت به نقش سیاست هاى استکبارى و اجماع سازی علیه جریانهای وحدت ستیز در جهان اسلام قابل ارائه می باشد. در این مقاله ، روش توصیفی تحلیلی مورد بهره گیری قرار گرفته است.